Ek kharakhura Nastik...

hmm... so i m back after many many days... I dont know how good writer i am.. but i have vibrant mood swings which make me to come here and post.. :)
Its sunday today and i am bored! I seriously dont know what to do.. i have this 2007 diary of mine in my hands.. i remember i had bought it as new-year resolution .. Funn part is, it is almost empty except for few pages.. but i found something on one of the pages which drew my attention.. it is a poem by Sandeep khare.. i remember i had just started to listen to his songs that time and had liked some of them.. this poem has a different flavor and is one of my favorites.. so i am sharing it here.. hope u like it.. :)
its in marathi and many maharastrians may know it.. the title is Nastik.. i.e. atheist

DISCLAIMER: I am not supporting Atheism neither Theism.. this poem has some innovative way to look at this issue which attracted my attention and that is the reason I shared it.

एक खराखुरा नास्तिक जेव्हा देवळा बाहेर उभा थांबतो ,
तेव्हा खरा तर गाभाऱ्यातच भर पडत असते
की कोणीतरी आपापल्यापुरत्या सत्याशी का होइना पण प्रामाणिकपणे चिकटून रहिल्याच्या पुण्याईची !

एक खराखुरा नास्तिक जेव्हा देवळा बाहेर उभा थांबतो
तेव्हा शक्यता होते देवाने आपला आळस झटकून देवळाबाहेर येण्याची ..

एक खराखुरा नास्तिक जेव्हा देवळा बाहेर उभा थांबतो
तेव्हा कोऱ्या नजरेने पाहत राहतो सभोवतालच्या हालचाली
भाविकांच्या जात्रा ..
कोणीतरी स्वत:चे ओझे स्वत:च्याच पायावर संभाळत असल्याचे समाधान लाभते देवाला !!

म्हणुन तर जेव्हा एक खराखुरा नास्तिक जेव्हा देवळा बाहेर उभा थांबतो ..
तेव्हा देवाला एक भक्त कमी मिळत असेल कदाचित
पण मिळते आकंठ समाधान एक सहकारी लाभल्याचे ..

देउळ बंद झाल्यावर, एक मस्त आळस देवून,
बाहेर ताटकळलेल्या नास्तिकाशी गप्पा मारता मारता देव म्हणतो
"दर्शन देत जा अधून मधून
तुमचा नसेल विश्वास आमच्यावर, पण आमचा तर आहे ना ! "

देवळा बाहेर थांबलेला एक खराखुरा नास्तिक कंटाळलेल्या देवाला
मोठ्या मिनतवारीने परत पाठवतो देवळात, तेव्हा कुठे अनंत वर्षी
आपण घेवू शकतो दर्शन आस्तिकत्त्वाच्या भरजरी शालीत गुदमरलेल्या देवाचे ...
एक खराखुरा नास्तिक जेव्हा ...

-- संदीप खरे